Wereld Autisme Dag: PMT bij kinderen met autisme.
Geschreven door Amanda Hanemaaijer.
Senna verwerkt informatie anders. De psycholoog vraagt of ik misschien met haar aan de slag kan, want de gesprekken kan ze niet volgen. Ze wordt onrustig, begrijpt de woorden niet kan zichzelf niet goed verwoorden.
Het benoemen van de spanning en de onrust maakt het erger. Ze komt binnen in de zaal en weet niet wat ze wil en waarom ze het wil. ‘Zullen me maar gaan spelen’ stel ik haar voor. Ze knikt bijna onzichtbaar en haalt onverschillig haar schouders op. Ze heeft er nog niet echt vertrouwen in.
We gaan een pad maken. Een paadje met obstakels, een paadje vanaf de ingang en zo een rondje door de zaal. Het gebruiken van materialen is een hulpmiddel om in contact te blijven. Het gaat niet over haar, maar over het materiaal. “Wil je de fysiobal in het parcours? Of is dat voor vandaag te wiebelig? Wat zullen we gebruiken als spannend onderdeel? Want ik vind deze eerste keer best spannend, vertel ik al bouwend en afstemmend op Senna.
Senna bouwt, experimenteert, ervaart en ontdekt totdat het pad klaar en ze weet: ‘ik heb de hobbels van deze dag of week genomen en ze vielen wel mee’. Het materiaal helpt Senna praten, luisteren en begrijpen. Het pad wordt een levenspad, wat we bijna elke week even maken om te laten zien hoe ze zich voelt en om obstakels nog eens te overwinnen als dat op school of thuis weer eens niet was gelukt. Ze leert herkennen dat er verschil zit in het ‘gewicht’ van obstakels en dat ze toch best veel aan kan. Als therapeut doe ik mee en laat ik zien dat ik ook wel eens struikel of het zwaar heb. Senna kan zich inleven de een ander en is nu echt klaar voor de volgende stap.